در این مقاله به این موضوع می پردازیم که درمان دیابت بی مزه چیست .
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد درمان دیابت بی مزه می توانید با ما در تماس باشید
دیابت بی مزه یکی از بیماری هایی است که امروزه بسیار شایع شده و سبب ایجاد ناراحتی های زیادی برای بیماران می شود.
از این رو بسیاری از بیماران مبتلا به این نوع دیابت به دنبال راه درمان هستند و همواره از متخصصان سوال می کنند که درمان دیابت بی مزه چیست ؟
در ابتدای این مقاله توضیحاتی در مورد مفاهیم دیابت داده شده است. لذا اگر قصد دارید بدون خواندن آن مطالب مستقیما به سراغ بخش درمان دیابت بی مزه چیست بروید اینجا کلیک کنید.
مقدمه
دیابت بی مزه ارتباط چندانی با دیابت شیرین ندارد و تنها به دلیل تکرر ادرار به دیابت بی مزه نامگذاری شده است.
دکتر سلیمی بهترین متخصص درمان دیابت بی مزه، اطلاعات کاملی را در خصوص این بیماری در اختیارتان قرار داده است که در این نوشتار به صورت کاملی آن ها را شرح داده ایم.
برای اطلاعات بیشتر، علائم دیابت در ادرار را مطالعه کنید.
اینفوگرافیک درمان دیابت بی مزه چیست
اما سوال اینجاست که درمان دیابت بی مزه چیست و چگونه انجام می گیرد؟ در ادامه همراه ما باشید تا به پاسخ سوال خود برسید.
درمان دیابت بی مزه چیست
- درمان دیابت بی مزه مرکزی با داروهای حاوی هورمون ساختگی دسموپرسین
- درمان دیابت بی مزه نفروژنیک با داروی هیدروکلروتیازید
- درمان دیابت بی مزه بارداری با داروهای حاوی هورمون ساختگی دسموپرسین
- درمان دیابت بی مزه دیسوژنیک با کاهش مصرف مایعات در طول روز
عناوین مقاله:
دیابت بی مزه چیست؟
تنظیم مایعات در بدن چگونه است؟
علت نامگذاری دیابت بی مزه چیست؟
علائم و نشانه های دیابت بی مزه چیست؟
انواع دیابت بی مزه
علائم اصلی دیابت بی مزه چیست؟
تفاوت دیابت بی مزه و دیابت شیرین چیست؟
عوارض دیابت بی مزه چیست؟
خطرات ناشی از کم آبی بدن
به هم ریختگی الکترولیت
آیا دیابت بی مزه در بارداری خطرناک است؟
دلایل ابتلا به دیابت بی مزه چیست؟
نحوه تشخیص دیابت بی مزه
درمان دیابت بی مزه چیست ؟
مکانیسم اثر دسموپرسین
مکانیسم اثر هیدروکلروتیازید
روش های پیشگیری از ابتلا به دیابت بی مزه چیست؟
آمادگی برای ملاقات با پزشک
توصیه های تغذیه در خصوص دیابت بی مزه
سخن پایانی
دیابت بی مزه چیست؟
دیابت بی مزه نوعی بیماری مربوط به غدد درون ریز پاتولوژیکی می باشد که بزرگ ترین نشانه آن افزایش بیش از حد ادرار و احساس تشنگی زیاد است.
در اثر کمبود تولید هورمون ادراری (وازوپرسین) یا مسدود سازی عملکرد آن، چنین عارضه ای در بدن اتفاق می افتد.
هورمون وازوپرسین توسط هیپوتالاموس ترشح می شود و وظیفه ذخیره آب کلیه و تولید ادرار از طریق قابلیت تحریک باز جذب آب توسط کلیه را بر عهده دارد. عمده مشکلات مربوط به دیابت، در اثر مشکلات مغزی و کلیوی به وجود می آید.
دیابت بی مزه اصولا توسط متخصص غدد، تشخیص و درمان می شود. با این حال اگر متخصصان دیگر نیز از تجربه و مهارت بالایی برخوردار باشند، توان تشخیص و درمان این بیماری را دارند.
وظیفه کلیه در بدن چیست؟
کلیه ها در بدن نقش حیاتی دارند و مسئول تصفیه خون هستند. کلیه ها روزانه حدود 110 تا 150 لیتر خون را تصفیه می کنند.
فرایند تصفیه خون با دفع مایعات و تولید ادرار همراه است. یعنی کلیه ها روزانه به طور میانگین حدود 1 الی 2 لیتر ادرار تولید می کنند که از طریق مجاری ادرار وارد مثانه شده و از بدن دفع می گردد.
پیشنهاد می کنیم از پست درمان قطعی دیابت در ترکیه دیدن کنید.
تنظیم مایعات در بدن چگونه است؟
میزان ورود مایعات به بدن با احساس تشنگی و میزان خروج آن با دفع ادرار تنظیم می گردد و اجزای داخلی بدن نظیر کلیه، این فرایند تنظیم سازی را انجام می دهد.
البته باید گفت با مواردی مانند تعریق، اسهال و تنفس نیز خروجی مایعات انجام می گیرد. میزان دفع مایعات در بدن توسط هورمونی به نام ADH ضد ادرار (وازوپرسین) تنظیم می گردد. در مغز غده ای به نام غده هیپوتالاموس قرار دارد که مسئول ترشح هورمون ADH می باشد.
در نزدیکی غده هیپوتالاموس، غده دیگری به نام غده هیپوفیز وجود دارد که مسئول ذخیره سازی این هورمون می باشد. زمانی که میزان مایعات در بدن کم می شود، غده هیپوفیز هورمون ADH را وارد جریان خون می کند تا به کلیه ها برسد.
با ورود این هورمون به کلیه، از خروج مقدار زیادی آب از خون جلوگیری می شود. در نتیجه فرایند دفع ادرار کاهش می یابد.
برعکس در زمانی که بدن مقدار زیادی آب داشته باشد، غده هیپوفیز هورمون ADH کمتری را به کلیه می رساند. در این شرایط کلیه ها مقدار بیشتری آب را از طریق مجاری ادرار دفع می کنند.
علت نامگذاری دیابت بی مزه چیست؟
با شنیدن نام دیابت، اصولا افزایش قند خون در بدن به یادتان می افتد. اما باید گفت که در دیابت بی مزه، قند بدن به صورت نرمال است. دیابت بی مزه همانند دیابت شیرین با دفع ادرار زیاد همراه است.
زمانی که فردی به دیابت بی مزه مبتلا است، ادرار او عاری از گلوکز اضافه است. به همین دلیل به نام دیابت بی مزه نامگذاری شده است.
دیابت بی مزه را دیابت اینسیپیدوس نیز می نامند که ناشی از عدم تعادل مایعات در بدن می باشد. اما سوال مهمی که باید به آن بپردازیم این است که درمان دیابت بی مزه چیست و چگونه انجام می گیرد؟ لطفا تا انتهای مقاله همراه ما باشید تا به بررسی پاسخ این سوال بپردازیم.
لطفا از پست درمان دیابت جدید دیدن کنید.
علائم و نشانه های دیابت بی مزه چیست؟
دیابت بی مزه علائم و نشانه هایی دارد که در نهایت ناراحتی های زیادی را برای فرد به وجود می آورد. این علائم در بزرگسالان و کودکان متفاوت است.
هر فرد بالغ ممکن است در روز حدود 1 تا 2 لیتر دفع ادرار داشته باشد. اما بیماری که مبتلا به دیابت بی مزه است، ادرار او به روزانه تا 20 لیتر افزایش خواهد یافت.
از جمله علائم دیابت بی مزه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تشنگی بیش از حد
- تکرر ادرار
- حالت تهوع
- استفراغ
- اختلالات رشدی (در کودکان و نوزادان)
- کاهش اشتها
- یبوست
- پایین آمدن کیفیت خواب
- کاهش وزن
انواع دیابت بی مزه
از نظر بهترین متخصصین درمان دیابت به خصوص دکتر سلیمی، دیابت بی مزه به 4 نوع تقسیم بندی می شود که در ادامه هر یک از آن ها را بیان کرده و مشخصات آن ها را شرح داده ایم.
دیابت بی مزه مرکزی (Central diabetes insipidus, CDI)
دیابت بی مزه مرکزی در اثر آسیب دیدگی هیپوفیز یا هیپوتالاموس به وجود می آید. در اثر این آسیب دیدگی، فرایند تولید، نگهداری و آزاد سازی هورمون ضد ادراری به نام ADH دچار تداخل و تغییر می شود.
در این صورت میزان آن در بدن کاهش می یابد و سبب ایجاد مشکل تکرر ادرار می گردد. این نوع دیابت می تواند بر اثر بیماری های ژنتیکی و ارثی نیز به وجود بیاید.
آسیب دیدگی هیپوفیز یا هیپوتالاموس می تواند بنا به دلایل زیر به وجود بیاید:
- عمل جراحی
- عفونت
- التهاب
- تومور
- ضربه وارد شدن به سر
دیابت نفروژنیک یا کلیوی (Nephrogenic diabetes insipidus, NDI)
زمانی که توبول های کلیه دچار آسیب دیدگی شوند و عملکرد آن ها دچار اختلال شود، دیابت نفروژنیک به وجود می آید. در اثر این اختلال، کلیه ها توانایی پاسخ دادن به ADH را ندارند.
اختلال در عملکرد توبول های کلیه می تواند به دلیل بیماری های ژنتیکی یا مشکل مزمن کلیوی به وجود بیاید. توبول های کلیه در واقع ساختارهای کلیوی هستند که مسئول بازجذب و استخراج مجدد آب و مایعات می باشند.
مصرف برخی داروها نیز مانند لیتیوم یا داروهای ضد ویروس مثل فسکارنت می تواند سبب بروز دیابت بی مزه نفروژنیک گردد.
از دیگر دلایل ایجاد دیابت بی مزه نفروژنیک می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- نارسایی مزمن کلیه
- مصرف برخی داروها
- کمبود پتاسیم خون
- زیاد شدن کلسیم خون
- انسداد مجاری ادرار
دیابت بی مزه بارداری (Gestational diabetes insipidus, GDI)
این نوع دیابت بی مزه زمانی به وجود می آید که در طول دوره بارداری، آنزیم هایی توسط جفت تولید شوند که ADH ها را در بدن مادر تخریب کنند. دیابت بی مزه بارداری بسیار نادر است و مادران کمی با آن مواجه می شوند.
همچنین می توانید با مطالعه تفسیر آزمایش ادرار در بارداری و معنی few در آزمایش ادرار اطلاعات خود را این زمینه کامل تر کنید.
دیابت بی مزه دیسوژنیک (dipsogenic diabetes insipidus, DDI)
دیابت بی مزه دیسوژنیک می تواند بر اثر آشامیدن آب به مقدار زیاد و بیش از حد به وجود بیاید که سبب ایجاد ادراری رقیق می گردد. این نوع دیابت را با نام تشنگی مفرط یا عطش اولیه نیز می شناسند.
علت اصلی ایجاد دیابت بی مزه دیسوژنیک را می توان آسیب دیدگی مکانیسم تنظیم تشنگی در هیپوتالاموس دانست. علاوه بر این، بیماری های اعصاب و روان نظیر اسکیزوفرنی نیز دلیلی بر ایجاد این دیابت هستند.
گاهی دلیل مشخص و خاصی برای ایجاد دیابت بی مزه وجود ندارد. علاوه بر موارد بالا عواملی مانند بیماری های خود ایمنی و آسیب دیدگی سلول های سازنده ADH نیز می توانند دلیلی بر ایجاد این نوع دیابت باشند.
هر یک از دیابت های بالا مشکلاتی را به وجود می آورند. از این رو بسیاری از بیماران به دنبال راه درمانی برای این بیماری هستند و از متخصصان سوال می کنند که درمان دیابت بی مزه چیست ؟ در این راستا می توانید با دکتر سلیم یدر ارتباط باشید.
علائم اصلی دیابت بی مزه چیست؟
در بخش قبلی علائم و نشانه های دیابت بی مزه را بیان کردیم. از میان علائم بالا می توان گفت که دو نشانه بارزتر است. یعنی زمانی که فردی به دیابت بی مزه مبتلا می شود، ممکن است دیگر علائم را احساس و تجربه نکند اما دو نشانه زیر قطعا بروز پیدا خواهند کرد:
تشنگی بیش از حد یا پلیدسیپیا
بیمار با ابتلا به دیابت بی مزه، به طور دائم احساس تشنگی می کند و هر میزان هم که آب و مایعات می نوشد، رفع عطش نخواهد شد.
دفع زیاد ادرار یا پلی یوریا
فرد با ابتلا به دیابت بی مزه حدودا هر 15 الی 20 دقیقه یک بار باید دفع ادرار داشته باشد. ادرار ناشی از این بیماری بی رنگ و غلیظ بوده و میزان آن تا حدود 20 لیتر در روز می رسد. البته این میزان در افراد مختلف متغیر است.
با توجه به مشکلات زیادی که دیابت بی مزه ایجاد می کند، این سوال پیش می آید که درمان دیابت بی مزه چیست و چگونه انجام می گیرد؟ باید گفت که درمان دیابت بی مزه بسته به دلیل ایجاد آن دارد و گاهی با دارو قابل درمان است.
تفاوت دیابت بی مزه و دیابت شیرین چیست؟
همان طور که در بخش های قبلی بیان کردیم، دیابت بی مزه و دیابت شیرین ارتباط چندانی با هم ندارند و تنها نقطه مشترک آن ها دفع ادرار زیاد است.
هر دو دیابت با دفع ادرار زیادی همراه هستند و سبب ایجاد احساس تشنگی زیادی می شوند. اما باید گفت که علت ایجاد هر دو نوع دیابت، بسیار متفاوت است و عوارض و ناراحتی های مختلفی را بر جای می گذارند.
دیابت شیرین مربوط به مشکل عدم جذب گلوکز در خون و تبدیل آن به انرژی می باشد. در صورتی که دیابت بی مزه مربوط به اختلالات کلیوی و مغزی می باشد.
افراد مبتلا به دیابت بی مزه دارای قند خون نرمالی هستند و به هیچ وجه روند جذب گلوکز در بدن آن ها دچار اختلال نشده است. مشکل تنها در اختلال عملکرد کلیه یا اختلال در عملکرد غده هیپوفیز و هیپوتالاموس می باشد.
دفع ادرار در دیابت شیرین همراه با مقدار زیادی گلوکز می باشد. اما در دیابت بی مزه به دلیل عدم وجود گلوکز در ادرار، به دیابت بی مزه معروف شده است.
هر دو نوع دیابت عوارض و مشکلاتی را در بدن ایجاد می کنند. از این رو بیماران همواره به دنبال یک راه درمان قطعی هستند و سوال می کنند که درمان دیابت بی مزه چیست ؟ برای پاسخ به این سوال تا انتهای مقاله همراه ما باشید.
عوارض دیابت بی مزه چیست؟
در اثر بروز این بیماری، عوارض زیر در بدن به وجود می آید که هر یک سبب ایجاد مشکلاتی در بدن می شوند. زمانی که دیابت بی مزه دیر تشخیص داده شود و درمان دیرتر آغاز گردد، عوارض تشدید پیدا خواهند کرد.
- کم آبی
- به هم ریختگی الکترولیت بدن
در ادامه به بررسی هر یک از عارضه ها و مشکلات ناشی از آن خواهیم پرداخت.
کم آبی
بیمارانی که به دیابت بی مزه مبتلا هستند، با مشکل عدم جذب آب در اعضای بدن مواجه می شوند. فرد بیمار حتی اگر در روز مقدار زیادی آب هم بنوشد، این مشکل برطرف نخواهد شد.
از علائم کم آبی در بدن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- احساس تشنگی زیاد
- خشک شدن پوست
- خستگی دائمی
- بی حالی
- احساس گیجی
- حالت تهوع
- خشک شدن لب و دهان
- تحریک پذیری
- پف کردن اجزای بدن
- سبکی سر
خطرات ناشی از کم آبی بدن
دکتر سلیمی، عمده ترین خطرات ناشی از کم آبی را به شرح زیر می داند:
تشنج
کم آبی در بدن در نهایت می تواند سبب ایجاد تشنج گردد. در واقع علت اصلی ایجاد تشنج، عدم دریافت الکترولیت مورد نیاز است.
الکترولیت ها سیگنال های الکتریکی را از یک سلول به سلول دیگر منتقل می کنند. در صورتی که مقدار الکترولیت ها در بدن در حد نرمال نباشند، بدن ممکن است دچار تشنج شود.
مشکلات کلیوی و ادراری
در صورتی که بدن با کم آبی زیادی همراه باشد، اختلالات کلیوی تشدید پیدا خواهند کرد. مشکلاتی نظیر عفونت دستگاه ادراری، تولید سنگ کلیه و نارسایی کلیه می توانند در اثر کم آبی بدن باشند.
با کم آبی بدن، مواد معدنی و نمکی در کلیه ها به هم چسبیده و تولید سنگ کلیه می کنند. به همین دلیل است که به بیماران مبتلا به سنگ کلیه توصیه می شود تا آب زیادی بنوشند تا سنگ ها هر چه زودتر از کلیه عبور کنند.
شوک حجم خون کم (هیپوولومیک)
با کم شدن آب بدن، میزان و حجم خون در رگ ها کاهش می یابد. با کاهش حجم خون، فشار خون نیز افت پیدا می کند و بدن دچار کمبود اکسیژن می شود.
در این صورت قلب نمی تواند فرایند پمپاژ را به خوبی انجام دهد و خون را به تمام نقاط بدن برساند. در این شرایط شوک هیپوولومیک به وجود می آید که در نهایت منجربه نارسایی عضو می گردد. با توجه به مشکلات جدی کم آبی در بدن، پاسخ به سوال درمان دیابت بی مزه چیست ، اهمیت پیدا می کند.
تشخیص کم آبی بدن
تشخیص کم آبی بدن از روی علائم و نشانه های جسمی به راحتی قابل انجام است. افرادی که دچار کم آبی هستند، با مشکل پایین بودن فشار خون مواجه می باشند.
این افراد در زمان تغییر حالت از خوابیده به ایستاده دچار افزایش ضربان قلب می شوند. دکتر سلیمی برای تایید مشکل کم آبی بدن، درخواست آزمایش خون و ادرار برای بررسی موارد زیر می دهد:
آزمایش خون:
با انجام آزمایش خون، میزان سدیم و پتاسیم خون اندازه گیری می شود و عملکرد کلیه ها مورد بررسی واقع می شوند.
آزمایش ادرار:
با انجام آزمایش ادرار، میزان دفع ادرار مورد بررسی قرار می گیرد. با انجام این آزمایش، نشانه های عفونت مثانه نیز مورد بررسی قرار می گیرد.
به هم ریختگی الکترولیت
یکی دیگر از عوارض شایع دیابت بی مزه، به هم ریختگی الکترولیت می باشد. الکترولیت ها در واقع مواد معدنی موجود در خون می باشند که دارای مقدار کمی بار الکتریکی نیز هستند. با کم شدن آب بدن، غلظت مواد معدنی الکترولیت ها افزایش می یابد که در نتیجه منجر به بروز مشکلاتی می شود.
الکترولیت ها عناصری هستند که به صورت طبیعی در بدن وجود دارند. این الکترولیت ها عملکردهای مهم فیزیولوژیکی بدن را بر عهده دارند و آن ها را کنترل می کنند. از جمله الکترولیت های بدن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- کلسیم
- کلرید
- منیزیوم
- فسفات
- پتاسیم
- سدیم
وجود این عناصر در بدن ضروری است و در خون، ادرار و مایعات بدن به مقدار زیادی یافت می شوند. این نوع مواد معدنی از طریق تغذیه وارد بدن شده و عملیات مختلفی را انجام می دهند. میزان الکترولیت ها در بدن باید در حد نرمالی قرار داشته باشد تا بدن شما عملکرد خوبی از خود نشان دهد.
زمانی که سطح الکترولیت ها در بدن افزایش یا کاهش یابد، در اصطلاح گفته می شود که بدن به بر هم ریختگی الکترولیت دچار شده است. در این شرایط سیستم های حیاتی بدن دچار اختلال خواهند شد.
عوارض برهم ریختگی الکترولیت
- کما
- تشنج
- ایست قلبی
انواع اختلالات الکترولیت ها
در علم پزشکی، کاهش الکترولیت ها را با پیشوند هیپو و افزایش آن ها را با پیشوند هیپر نشان می دهند. از جمله اختلالات الکترولیت ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- کلسیم هیپرکلسمی و هیپوکلسمی
- کلرید هیپرکلرمی و هیپوکلرمی
- منیزیم هیپرمنیزمی و هیپومنیزمی
- فسفات هیپرفسفاتمی و هیپوفسفاتمی
- پتاسیم هیپرکالمی و هیپوکالمی
- سدیم هیپرناترمی و هیپوناترمی
علائم برهم ریختگی الکترولیت ها چیست؟
در صورتی که اختلالات الکترولیتی خفیف باشد، هیچ نشانه ای نداشته و مشکلی به وجود نمی آورد. ممکن است اختلالات الکترولیتی تا زمان انجام آزمایش نامعلوم باقی بمانند.
معمولا علائم اختلالات الکترولیتی با تشدید یک بیماری خاص بروز پیدا می کنند. اختلالات الکترولیکی در بدن نشانه های مختلفی از خود بروز می دهند اما در اغلب موارد، علائم مشترک می باشند.
از جمله علائم برهم ریختگی الکترولیت ها در بدن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- افزایش ضربان قلب
- احساس خستگی
- بی حالی و بی حوصلگی
- ضربان قلب نا منظم
- تشنج
- حالت تهوع
- استفراغ
- اسهال
- یبوست
- درد شکم
- درد و ضعف عضلات
- سرگیجه و سر درد
- بی حسی و سوزش اعضای بدن
در صورتی که با علائم بالا مواجه هستید، لازم است فورا به دکتر سلیمی مراجعه نمایید تا علت ایجاد چنین عارضه هایی مشخص گردد.
در صورتی که بر هم ریختگی الکترولیت ها زودتر تشخیص و درمان شوند، جلوی بسیاری از مشکلات گرفته می شود. عدم کنترل و درمان اختلالات الکترولیتی می تواند با مرگ همراه باشد.
دلیل ایجاد برهم ریختگی الکترولیت ها
دلیل اصلی ایجاد چنین عارضه ای، از دست رفتن مایعات از طریق اسهال، استفراغ، تعریق زیاد و دیابت بی مزه می باشد. سوختگی بدن یکی دیگر از دلایل ایجاد برهم ریختگی الکترولیت ها می باشد. برخی افراد با مصرف برخی داروهای خاص دچار برهم ریختگی الکترولیت می شوند.
عوامل خطر اختلالات الکترولیتی
به جز دیابت بی مزه، عوامل زیر می توانند در ایجاد اختلالات الکترولیتی و مشکلات ناشی از آن نقش داشته باشند:
- سیروز کبدی
- بیماری کلیوی
- اختلالات غده تیروئید
- مصرف الکل
- اختلالات غده فوق کلیه
- نارسایی احتقانی قلب
- بی اشتهایی یا پرخوری
- آسیب دیدگی بدن نظیر شکستگی استخوان یا سوختگی بدن
تشخیص اختلالات الکترولیت
پزشک برای تشخیص اختلالات الکترولیتی درخواست آزمایش خون می دهد. در این آزمایش سطح الکترولیت ها مورد بررسی واقع می شود.
علاوه بر این، عمکلرد کلیه ها تحت نظر گرفته می شود. پزشک ممکن است برای تایید اختلالات الکترولیتی درخواست آزمایشات بیشتر و تخصصی تری دهد. نوع آزمایش ها به دلیل تعدد بالای الکترولیت ها با یگدیگر متفاوت است.
علاوه بر این ممکن است نیاز به معاینات بدنی باشد. پزشک ممکن است برای بررسی میزان الکترولیت ها، رفلاکس معده را مورد بررسی قرار دهد.
زیرا برخی از الکترولیت ها بر رفلاکس معده تاثیر دارند. از دیگر اقدامات مهم برای بررسی برهم ریختگی الکترولیت ها می توان به نوار قلب ECG یا EKG نیز برای بررسی ضربان قلب نامنظم اشاره داشت.
شما در حال مطالعه مقاله درمان دیابت بی مزه چیست هستید.
آیا دیابت بی مزه در بارداری خطرناک است؟
علت اصلی دیابت بی مزه در دوره بارداری وجود آنزیم هایی است که ترشح و عملکرد هورمون ADH را دچار اختلال می کنند. در این صورت مادر دچار تکرر ادرار می شود.
ابتلا به این دیابت در دوران بارداری بسیار نادر است و احتمال بروز آن نیز بسیار کم است. با این حال زنان بارداری که به این دیابت مبتلا می شوند، باید تحت نظر متخصص زنان و زایمان قرار بگیرند تا مشکلی برای مادر و جنین به وجود نیاید.
پزشک زنان در صورتی که خطری احساس کند، داروهای مخصوص دوران بارداری را تجویز می کند تا خطرات و عوارض احتمالی برطرف شوند. اما سوال اینجاست که درمان دیابت بی مزه چیست و چگونه انجام می شود؟
زنان بارداری که به دیابت بی مزه مبتلا هستند، نباید هر گونه دارویی را به صورت خودسرانه مصرف کنند. در این صورت خطرات زیادی جان جنین را تهدید می کند. به همین دلیل لازم است تا در صورت مشاهده هر گونه علائم و نشانه ای به پزشک زنان مراجعه کنید.
دلایل ابتلا به دیابت بی مزه چیست؟
دیابت بی مزه بر اثر چند دلیل مختلف می تواند به وجود بیاید و زندگی را برای بیمار دشوار کند.
از جمله دلایل ایجاد دیابت بی مزه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- از کار افتادن هیپوتالاموس و در نتیجه کاهش میزان ADH
- غیر وابسته شدن غده هیپوفیز و در نتیجه عدم انتقال ADH به جریان خون
- آسیب دیدگی غده هیپوتالاموس یا غده هیپوفیز در حین عمل جراحی
- آسیب دیدگی مغز
- ایجاد تومور مغزی
- ابتلا به بیماری سل
- انسداد شریان های مغزی
- التهاب مغزی
- مننژیت
- سارکوئیدوز
- ژنتیک
نحوه تشخیص دیابت بی مزه
بسیاری از افراد از متخصان سوال می کنند که درمان دیابت بی مزه چیست و چگونه انجام می شود؟ طبعا شما قبل از شناسایی روش های درمان باید با نحوه تشخیص این بیماری آشنا شوید.
طی کردن صحیح روند تشخیص دیابت بی مزه بسیار مهم است و در نتایج آزمایشات تاثیر زیادی می گذارد. دیابت بی مزه علائم و خصوصیات خاصی ندارد.
از این رو ممکن است در مرحله اول با بیماری های دیگر اشتباه گرفته شود. به همین دلیل بهتر است پزشک برای تشخیص به علائم و نشانه ها اکتفا نکند و از آزمایشات مختلف استفاده کند.
دکتر سلیمی در مرحله اول با انجام آزمایشاتی اقدام به تشخیص دیابت بی مزه می کند و در مرحله بعد، نوع دیابت بی مزه را مشخص می کند تا روش درمانی مخصوص به آن را در پیش بگیرد. در ادامه در مورد نحوه تشخیص دیابت بی مزه بیشتر صحبت خواهیم کرد.
برای تشخیص دیابت بی مزه، دکتر سلیمی مراحل زیر را طی می کند:
- بررسی سابقه خانوادگی
- معاینه بالینی
- آزمایش خون
- آزمایش ادرار
- تست محرومیت از مایعات
- MRI
بررسی سابقه خانوادگی
در ملاقات اولیه، پزشک با بررسی علائم و نشانه ها به دیابت بی مزه مشکوک می شود و سوالاتی در مورد بیماری های خانوداگی شما می پرسد.
زیرا دیابت بی مزه می تواند به صورت ژنتیکی نیز به وجود آمده باشد. در صورتی که شما سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت داشته باشید، احتمال وجود دیابت بی مزه در شما افزایش می یابد.
معاینه بالینی
همان طور که می دانید، یکی از عوارض دیابت بی مزه کم آبی است. پزشک با بررسی پوست و ظاهر شما می تواند علائم کم آبی را شناسایی کند. معاینه بالینی، پزشک را یک گام به سمت تشخیص دقیق هدایت می کند.
آزمایش ادرار
بعد از طی شدن مراحل قبلی، دکتر سلیمی درخواست آزمایش ادرار می دهد. در این نوع آزمایش، غلظت ادرار مورد بررسی قرار می گیرد.
علاوه بر این وجود گلوکز در ادرار بررسی می گردد. مسئول آزمایشگاه برای بررسی میزان دفع ادرار توسط کلیه ممکن است از بیمار بخواهد تا ادرار خود را در طول 24 ساعت در ظرفی جمع آوری کند و تحویل آزمایشگاه دهد. این امر به روند درمان نیز می تواند کمک کند.
آزمایش خون
در آزمایش خون، میزان سدیم موجود در خون اندازه گیری می شود. در این صورت وجود دیابت بی مزه مشخص می گردد. پزشک بر اساس میزان سدیم موجود در خون می تواند نوع دیابت بی مزه را نیز مشخص نماید.
تست محرومیت از مایعات
تست محرومیت از ادرار برای بررسی تغییرات وزن و غلظت ادرار انجام می گیرد. این تست با استفاده از دو روش زیر قابل اجرا است:
گونه کوتاه مدت
برای انجام این تست لازم است که بیمار در طول مدت معینی که آزمایشگاه اعلام می کند، هیچ نوع مایعاتی مصرف نکند.
سپس در صبح روز بعد، نمونه ادرار خود را جمع آوری کرده و تحویل آزمایشگاه بدهد. در آزمایشگاه، غلظت ادرار برای تشخیص دیابت بی مزه و نوع آن مورد بررسی قرار می گیرد.
گونه رسمی
گونه رسمی تست محرومیت از مایعات، در بیمارستان انجام می شود. این امر به دلیل این است که پزشک بتواند علائم کم آبی را به صورت مکرر تحت بررسی قرار دهد.
در بیمارستان وزن بیمار بررسی می شود. سپس ادرار او آزمایش می شود. این تست به صورت مکرر تکرار می شود و فشار خون بیمار نیز هر یک الی دو ساعت یک بار اندازه گیری می شود. در صورتی که اتفاقات زیر بیفتد، مشخص می شود که بیمار به دیابت بی مزه مبتلا است:
- افت شدید فشار خون
- افزایش ضربان قلب هنگام ایستادن
- کاهش وزن تا 5 درصد یا بیشتر
افزایش غلظت خون
در پایان تست محرومیت از مایعات، میزان سدیم و وازوپرسین خون بیمار و غلظت ادرار او مقایسه می شود تا وجود بیماری دیابت بی مزه معلوم گردد.
ممکن است پزشک برای بررسی تاثیر دارو بر غلظت خون در روند تست، به بیمار داروهایی را بدهد تا مصرف کند. علاوه بر این ممکن است محلول سدیم غلیظ در پایان آزمایش به بیمار تزریق گردد تا سدیم خون او افزایش یابد.
MRI
ام ار آی یک روش تشخیص به سبک تصویربرداری است که از بافت های نرم بدن عکس برداری می کند. برای انجام این روش تشخیصی، ممکن است دکتر سلیمی ماده حاجب رنگی به بدن تزریق کند. ماده حاجب رنگی به راحتی در بدن در تصویربرداری ها مشخص می گردد.
در این صورت پزشک می تواند عملکرد دو غده هیپوفیز و هیپوتالاموس را مورد بررسی قرار دهد. در صورتی که یکی از این دو غده آسیب دیده باشد، مشخص می شود که فرد به بیماری دیابت بی مزه مبتلا شده است.
ام ار آی روش تشخیص نهایی دیابت بی مزه نمی باشد و دکتر سلیمی در ادامه درخواست انجام آزمایش نیز می دهد تا میزان سدیم خون مورد بررسی قرار بگیرد.
آزمایش ژنتیک برای تشخیص دیابت بی مزه
همان طور که گفته شد، پزشک برای تشخیص دیابت بی مزه سابقه خانوادگی افراد را مورد بررسی قرار می دهد. ممکن است برای بررسی دقیق تر، درخواست آزمایش ژنتیک بدهد.
درمان دیابت بی مزه چیست ؟
شروع درمان
پزشک بعد از تشخیص و تعیین نوع دیابت بی مزه، روند درمان را آغاز می کند. درمان دیابت بی مزه بر اساس نوع و شدت بیماری انجام می گیرد.
در صورتی که بیماری خفیف باشد، لزومی به استفاده از دارو نیست و با مدیریت درست مصرف آب، بیماری کنترل و درمان می شود.
اما گاهی شدت بیماری به حدی زیاد است که پزشک مصرف دارو را توصیه می کند. در صورتی که علت اصلی ایجاد بیماری، ناهنجاری در غده هیپوفیز یا هیپوتالاموس باشد، دکتر سلیمی ابتدا این ناهنجاری را از بین می برد.
به طور مثال ممکن است توموری در مغز وجود داشته باشد که جلوی ترشح هورمون ADH را گرفته باشد. در این صورت ابتدا باید تومور از بین برود.
مدیریت درمان
افرادی که به بیماری دیابت بی مزه مبتلا هستند، باید با روش های مدیریت بیماری آشنا شده و کنترل بیماری را در دست بگیرند.
مهم ترین نکته ای که افراد مبتلا به دیابت بی مزه باید به آن توجه داشته باشند، جلوگیری از کم آبی بدن یا دهیدراته شدن می باشد.
دکتر سلیمی تمام نکات و توصیه های لازم برای کنترل و درمان دیابت بی مزه را به بیمار گوشزد می کند تا هیچ گونه مشکلی پیش نیاید و بدن دچار کم آبی نشود.
مصرف دارو برای درمان دیابت بی مزه
همان طور که گفته شد، روش درمان برای انواع دیابت بی مزه متفاوت می باشد. به همین دلیل است که پزشک در روند تشخیص بیماری، نوع دیابت بی مزه را مشخص می کند. مصرف دارو برای هر یک از انواع دیابت بی مزه به صورت زیر است:
درمان دیابت بی مزه مرکزی
زمانی که هورمون ADH به میزان کافی در بدن ترشح نشود، دیابت بی مزه مرکزی به وجود می آید. به همین دلیل پزشک برای درمان این نوع دیابت بی مزه، هورمون ساختگی دسموپرسین تجویز می کند.
این نوع هورمون مشابه هورمون ADH عمل می کند و مسئول کنترل ادرار در بدن می باشد. این نوع دارو در اشکال مختلف اسپری بینی، قرص یا تزریقی قابل استفاده است و نوع مصرف آن را دکتر سلیمی تعیین می کند.
این نوع دارو کنترل دفع ادرار در بدن را به دست گرفته و آن را به حالت نرمال برمی گرداند. دوز مصرفی این دارو در افراد مختلف متفاوت می باشد.
در واقع پزشک میزان تولید هورمون ADH را در بدن و انتقال آن در خون را بررسی می کند و بر اساس میزان آن دسموپرسین را تجویز می کند. میزان تولید هورمون ADH در هر روز یکسان نیست و به همین دلیل میزان دقیق مصرف دسموپرسین بر عهده دکتر سلیمی است.
مصرف بیش از حد این دارو می تواند سبب تجمع زیاد آب در بدن و کاهش سدیم در خون شود. در اثر تجمع زیاد آب در بدن و کاهش سدیم خون، عوارض و علائمی نظیر حالت تهوع، سردرد، بی حالی و حتی تشنج بروز پیدا می کنند. در صورتی که دیابت بی مزه مرکزی حاد نباشد، پزشک تنها افزایش مصرف مایعات را تجویز می کند.
شما در حال مطالعه مقاله درمان دیابت بی مزه چیست هستید.
درمان دیابت بی مزه نفروژنیک یا کلیوی
همان طور که می دانید، در عدم پاسخگویی مناسب کلیه ها به هورمون ADH یا همان وازوپرسین، دیابت بی مزه نفروژنیک به وجود می آید. از این رو مصرف داروی دسموپرسین برای این نوع دیابت بی مزه مناسب نیست.
از این رو پزشک سعی دارد تا بیشتر روی عملکرد کلیه کار کند. پزشک برای کاهش عدم پاسخگویی کلیه به هورمون ADH رژیم غذایی کم نمکی را توصیه می کند.
در این صورت میزان ادرار تولید شده توسط کلیه ها کاهش می یابد. علاوه بر این بیمار باید میزان آب مصرفی خود را در طی روز افزایش دهد.
دکتر سلیمی برای کنترل این نوع دیابت بی مزه، داروی هیدروکلروتیازید تجویز می کند. ممکن است برخی داروهای دیگر نیز در کنار این دارو تجویز شود اما پایه اصلی درمان دیابت بی مزه نفروژنیک، هیدروکلروتیازید می باشد.
باید بدانید که داروی هیدروکلروتیازید باعث افزایش دفع ادرار می شود. اما برای بیماری دیابت بی مزه نفروژنیک، اثراث وارونه داشته و سبب کاهش دفع ادرار می گردد.
مصرف این دارو باید به صورت کامل زیر نظر پزشک باشد. در صورت بروز هر گونه عارضه باید به دکتر سلیمی مراجعه گردد و از قطع خودسرانه دارو خودداری شود.
درمان دیابت بی مزه بارداری
در شرایطی که یک مادر باردار به دیابت بی مزه بارداری مبتلا شود، پزشک برای او داروی هورمون ساختگی دسموپرسین تجویز می کند.
البته باید گفت که در مواردی این نوع دیابت در اثر ناهنجاری در مکانیسم تشنگی به وجود می آید که در این شرایط، پزشک از دیگر روش های درمانی خاص استفاده می کند.
درمان دیابت بی مزه دیسوژنیک
برای این نوع دیابت بی مزه، شیوه درمانی مشخصی تعریف نشده و داروی خاصی نیز برای آن در نظر گرفته نشده است.
دکتر سلیمی برای درمان این نوع دیابت بی مزه، تنها کاهش مصرف میزان مایعات در روز را توصیه می کند. دیابت بی مزه دیسوژنیک می تواند در اثر اختلالات روحی و روانی به وجود بیاید که پزشک برای درمان آن ابتدا این اختلالات را درمان می کند.
شما در حال مطالعه مقاله درمان دیابت بی مزه چیست هستید.
مکانیسم اثر دسموپرسین
بسیاری از افرادی که به دیابت بی مزه مبتلا هستند، سوال می کنند که درمان دیابت بی مزه چیست ؟ باید گفت که برای پاسخ به این سوال ابتدا باید نوع دیابت بی مزه بررسی شود.
دسموپرسین نوعی دارو برای درمان دیابت بی مزه مرکزی و دیابت بی مزه بارداری می باشد که مکانیسم اثر آن را در این بخش مورد بررسی قرار می دهیم.
داروی دسموپرسین، آنالوگ وازوپرسین یا آنتی دیورتیک هورمون ADH می باشد. این دارو نفوذپذیری سلولی در مجاری جمع کننده ادراری را افزایش می دهد.
از این رو باز جذب آب در کلیه را افزایش داده و در نتیجه اسمولالیته ادرار افزایش خواهد یافت. دسموپرسین اثرات آنتی هموراژیک زیادی دارد که با افزایش سطوح پلاسمایی فاکتور انعقادی و همچنین افزایش فعالیت فون ویل براند آن را بر جدار عروق خونی به صورت مستقیم اعمال می کند.
منع مصرف دسموپرسین
داروی دسموپرسین برای درمان دیابت بی مزه مرکزی و دیابت بی مزه بارداری بسیار مفید است با این حال افرادی که دچار نارسایی کلیوی بوده و به بیماری های قلبی عروقی مبتلا هستند، نباید این دارو را مصرف کنند.
علاوه بر این افرادی که به صورت مکرر دچار افزایش فشار خون می شوند، باید از دیگر روش های درمانی استفاده کنند.
عوارض جانبی داروی دسموپرسین
داروی دسموپرسین همانند دیگر داروهای شیمیایی دارای عوارض جانبی مختلفی نظیر موارد زیر می باشد:
عوارض شایع
- کاهش سدیم خون
- خشکی دهان
عوارض نسبتا شایع
- افزایش فشار خون
- سر درد
- سرگیجه
- لرزش بدن
- درد در ناحیه حفره بینی
- درد شکم
- حالت تهوع
- کمر درد
- احساس سستی بدن
- ریزش اشک
- ادم چشمی
- کونژنکتیویت
- نازوفارنژیت
- احتقان بینی
- عطسه
- خون دماغ
- گر گرفتگی
- افزایش ضربان قلب
- اختلال خواب
- افزایش وزن
تداخلات دارویی دسموپرسین
افرادی که داروی دسموپرسین مصرف می کنند، باید در مورد تداخلات دارویی اطلاعات کاملی داشته باشند. در صورتی که به تداخلات دارویی این دارو دقت نشود، عوارضی مانند افزایش زیاد فشار خون، تشدید هیپوناترمی، آگونیست و … به وجود می آید.
این نکته را باید خاطر نشان کرد که داروی دسموپرسین تداخلی با غذا ندارد. در زیر تداخلات دارویی دسموپرسین را بیان نموده ایم.
کاهش اثرات دسموپرسین توسط داروهای زیر
- دمکلوسایکلین
- لیتیم
- تولواپتان
کاهش اثرات برخی داروها توسط دسموپرسین
- عدم وجود تداخل
افزایش اثرات برخی داروها توسط دسموپرسین
- لیتیم
افزایش اثرات دسموپرسین توسط داروهای زیر
- کاربامازپین
- کلروپرومازین
- کورتیکواستروئیدها
- لاموترژین
- دیورتیک های لوپ
- لوپرامید و لوپرامید اکسید
- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی
- آگونیست های اپیوئید
- مهارکننده های انتخابی باز جذب سروتونین
- داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای
هشدارهای مصرف دسموپرسین
افرادی که دائم سوال می کنند که درمان دیابت بی مزه چیست ، باید اطلاعات کاملی در خصوص درمان این بیماری داشته باشند. در صورتی که شما به دیابت بی مزه مرکزی و دیابت بی مزه بارداری مبتلا هستید، باید به هشدارهای مصرف این دارو دقت زیادی داشته باشید. پس به موارد زیر هنگام مصرف دسموپرسین توجه داشته باشید:
برای ارزیابی و تشخیص عملکرد کلیه ها در زمان تجویز دارو، مثانه باید خالی باشد.
افرادی که مبتلا به بیماری سیستیک فیبروزیس هستند، باید دسموپرسین را با احتیاط و تحت نظر دکتر سلیمی مصرف کنند.
در صورتی که حساسیت دارویی داشته و یا سابقه تشکیل ترومبوز، آلرژیک و یا احتمال عفونت مجاری تنفسی فوقانی وجود دارد، دارو باید تحت نظر پزشک و با احتیاط مصرف شود. ممکن است که دکتر سلیمی، داروی جایگزین تجویز کند.
زمانی که در حال درمان با استفاده از دسموپرسین هستید، باید به میزان زیادی مایعات مصرف نکنید
زمانی که در حال درمان با استفاده از دسموپرسین هستید، باید به میزان زیادی مایعات مصرف نکنید. در این شرایط احتمال کاهش سدیم خون و مسمومیت افزایش خواهد یافت.
بهتر است در طول درمان با دسموپرسین به صورت مرتب وزن و فشار خود را کنترل کنید و آن را به پزشک گزارش دهید.
با تزریق داخل وریدی سریع دسموپرسین، احتمال کاهش فشار خون وجود دارد.
قبل از شروع دوره درمان باید از عدم حساسیت به دارو اطمینان حاصل کنید.
به هیچ عنوان دارو را بیش از حد تجویز شده مصرف نکنید.
در صورتی که مصرف یک دوز از دارو را فراموش کردید، فورا دارو را مصرف کنید. در این شرایط به هیچ عنوان دوز مصرف را افزایش ندهید و برای جبران، آن را دو برابر نکنید.
داروهای هم گروه دسموپرسین
در صورت لزوم، دکتر سلیمی یکی از داروهای زیر را جایگزین داروی دسموپرسین می کند:
- کورتیکوتروپین
- وازوپرسین
مکانیسم اثر هیدروکلروتیازید
همان طور که در بخش های قبلی بیان شد، دکتر سلیمی برای درمان دیابت بی مزه نفروژنیک، هیدروکلروتیازید تجویز می کند. در ادامه مقاله درمان دیابت بی مزه چیست به بررسی این دارو و توصیه ها و هشدارهای آن می پردازیم.
هیدروکلروتیازید برای درمان نارسایی احتقانی قلب، سیروز کبدی، درمان با کورتیکوستروئید و استروژن مورد استفاده قرار می گیرد.
علاوه بر این، از هیدروکلروتیازید برای درمان مشکلات کلیه از جمله سندروم نفروتیک، گلومرولونفریت حاد و نارسایی مزمن کلیه استفاده می شود.
مکانیسم اثر این دارو به این صورت است که با مهار باز جذب سدیم در توبول های دیستال کلیه، سبب افزایش دفع آب، پتاسیم، یون های هیدروژن و سدیم می شود. در صورتی که هیدروکلروتیازید به صورت خوراکی مصرف شود، جذب سریعی داشته و به صورت کامل از طریق کلیه ها دفع می شود.
اثرات هیدروکلروتیازید بعد از 2 ساعت بروز پیدا می کند و بعد از 4 ساعت به اوج خود می رسد. اثرات این دارو به مدت 6 الی 12 ساعت در بدن ماندگار است. رسیدن به نتایج مطلوب ممکن است 3 الی 4 هفته زمان ببرد.
عوارض جانبی مصرف هیدروکلروتیازید
هیدروکلروتیازید همانند دیگر داروهای شیمیایی دارای عوارض جانبی مختلفی می باشد که در ادامه به برخی از این عوارض اشاره داریم:
- کاهش فشار خون
- سرگیجه و سردرد
- گزگز اندام و بی قراری
- ریزش مو
- درماتیت اکسفولیاتیو
- حساسیت پوستی به نور و کهیر
- افزایش گلوکز در ادرار
- افزایش کلسیم خون
- افزایش قند خون
- افزایش اوریک اسید خون
- کاهش پتاسیم خون
- کاهش منیزیم خون
- کاهش سدیم خون
- کاهش اشتها
- یبوست یا اسهال
- حالت تهوع و استفراغ
- پانکراتیت
- ضعف جنسی
- ضعف عضلانی
- تاری دید
- نفریت بینابینی
- نارسایی کلیه
- التهاب ریه
- ادم ریوی
- دیسترس تنفسی
- افزایش دمای بدن
عوارض جانبی نادر
وجود خون در مدفوع، وجود خون در ادرار، نفخ شکم، تغییر رنگ مدفوع، سرفه، مشکل در بلع غذا، افزایش اشتها، سوء هاضمه، قرمزی چشم، استفراغ خونی، کاهش میل جنسی، آسیب دیدگی مو،
ایجاد لکه های قرمز روی پوست، تغییر رنگ لب، سستی عضلات، لرز بدن، ایجاد ترک های پوستی، بوی بد دهان، احساس تشنگی، خون دماغ و گلو درد
منع مصرف هیدروکلروتیازید
زمانی که فرد دچار آنوریا یا قطع ادرار شود، باید مصرف دارو را کنار بگذارد. علاوه بر این اگر به این دارو حساسیت دارید، باید مصرف را قطع کرده و با پزشک مشورت کنید. در صورت لزوم، دکتر سلیمی داروهای جایگزین را تجویز می کند.
تداخلات دارویی هیدروکلروتیازید
افرادی که برای درمان دیابت بی مزه نفروژنیک باید هیدروکلروتیازید مصرف کنند، باید در مورد تداخلات دارویی و غذایی این دارو اطلاعات کاملی داشته باشند. باید گفت که مصرف هیدروکلروتیازید تداخلات غذایی ندارد و شما تنها باید به تداخلات دارویی توجه داشته باشید.
- مصرف کلستیرامین با هیدروکلروتیازید: عدم جذب هیدروکلروتیازید
- مصرف گلیکوزیدهای دیژیتال با هیدروکلروتیازید: بروز مسمومیت با دیژیتال
- مصرف لیتیم با هیدروکلروتیازید: بروز مسمومیت
- مصرف همزمان داروهای مهارکننده ACE، سیکلوسپورین و سایر داروهای نگهدارنده پتاسیم، مکمل های پتاسیم و سایر داروهای حاوی پتاسیم همراه هیدروکلروتیازید: تجمع پتاسیم در کلیه
هشدارهای مصرف هیدروکلروتیازید
- ممکن است به این دارو تا آخر عمر خود نیاز داشته باشید. از این رو به تمام توصیه ها و تداخلات دارویی توجه داشته باشید.
- در صورتی که نشانه های بی ادراری وجود داشته باشد یا کلیه عملکرد صحیح نداشته باشد، این دارو باید با احتیاط مصرف گردد.
- در نوزادانی که مبتلا به یرقان هستند، مصرف هیدروکلروتیازید با احتیاط انجام می گیرد.
- افرادی که در حال درمان با هیدروکلروتیازید هستند، باید به صورت منظم فشار خون خود را بررسی کنند.
- میزان مصرف پتاسیم در طول درمان با هیدروکلروتیازید بسیار مهم است. به همین دلیل طبق برنامه رژیم غذایی توصیه شده توسط پزشک عمل کنید.
- از مصرف همزمان هر گونه داروی بدون نسخه به ویژه داروهای مقلد سمپاتیک همراه با هیدروکلروتیازید به شدت خودداری کنید.
- در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض یادآوری آن نوبت را مصرف کنید. در این شرایط از افزایش و دو برابر کردن دوز مصرفی برای جبران دوز فراموش شده خودداری کنید.
داروهای هم گروه هیدروکلروتیازید
در صورت لزوم، دکتر سلیمی از داروی کلروتیازید برای جایگزین این دارو استفاده می کند.
شما در حال مطالعه مقاله درمان دیابت بی مزه چیست هستید.
روش های پیشگیری از ابتلا به دیابت بی مزه چیست؟
بسیاری از افراد سوال می کنند که درمان دیابت بی مزه چیست ؟ نکته ای که باید به آن اشاره کنیم، این است که شما می توانید با رعایت کردن و توجه به نکاتی، از ابتلا به این بیماری پیشگیری کنید. به نکات زیر توجه داشته باشید:
- مصرف به اندازه آب و جلوگیری از دهیدراته شدن بدن
- کنترل میزان ادرار روزانه
- مراجعه به موقع به پزشک در صورت مشاهده علائم کم آبی یا دفع زیاد آب بدن
همان طور که در بخش های اولیه مقاله بیان کردیم، دیابت بی مزه بنا به دلایلی نظیر وراثت، آسیب دیدگی کلیه و جراحی های مغزی به وجود می آید.
از این رو نمی توان با روش های خاصی و انجام مراقبت های مخصوصی از بروز این بیماری جلوگیری کرد. شما تنها با مراجعه زود هنگام به پزشک و رعایت مراقبت ها و توصیه ها می توانید این بیماری را کنترل و مدیریت کنید.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
یکی از سوالات مهمی که افراد در کنار سوال درمان دیابت بی مزه چیست می پرسند، این است که قبل از مراجعه به پزشک برای تشخیص و درمان چه باید بکنیم؟ بسیاری از افراد با مشاهده علائم دیابت بی مزه، مشکوک به وجود این بیماری می شوند.
در این شرایط نمی دانند که به کدام پزشک مراجعه نموده و چگونه درخواست خود را برای بررسی وجود دیابت بی مزه مطرح کنند.
زمانی که شما به پزشک مراجعه می کنید و از علائم خود برای او سخن می گویید، پزشک از شما درخواست می کند تا به متخصص درون شناسی مراجعه کنید.
متخصص درون شناسی به بررسی و مطالعه غدد مترشحه داخلی می پردازد.
در ادامه، توصیه ها و نکات مربوط به زمان مراجعه به پزشک را بیان خواهیم کرد:
پزشک برای تشخیص و بررسی بیماری، آزمایشاتی را روی شما انجام می دهد. از این رو بهتر است از پزشک سوال کنید تا در مراجعات لازم است کار خاصی انجام دهید یا خیر. به طور مثال ممکن است لازم باشد تا ناشتا باشید یا شب قبل از ملاقات آب ننوشید.
نشانه ها و علائم بیماری را یادداشت کنید تا در روز ملاقات با پزشک بتوانید همه علائم را به پزشک توضیح دهید. حتی اگر فکر می کنید که برخی علائم مربوط به بیماری نیست، باید آن ها را به پزشک گزارش دهید. زیرا این علائم ممکن است از عوارض بیماری باشد.
بهتر است تعداد دفعات ادرار و میزان آن را در طول روز یادداشت کنید تا پزشک بتواند بررسی دقیق تری روی بیماری داشته باشد.
در روز ملاقات می توانید از اطلاعات شخصی خود نظیر اضطراب و استرسی که تجربه می کنید نیز با پزشک سخن بگویید. این گونه اطلاعات می تواند روند درمان و تشخیص را راحت تر کند.
اطلاعات پزشکی خود را به طور کامل در اختیار پزشک قرار دهید
اطلاعات پزشکی خود را به طور کامل در اختیار پزشک قرار دهید. در صورتی که از بیماری خاصی رنج می برید یا داروی خاصی مصرف می کنید، باید آن را به پزشک گزارش دهید.
علاوه بر این از سوابق جراحی و عمل های خود برای پزشک بگویید. اگر احتمال می دهید که زمان ملاقات با پزشک چیزی را فراموش می کنید، آن را یادداشت کنید تا از قلم نیفتد.
زمان مراجعه به پزشک حتما یک همراه با خود داشته باشید. زیرا در روز مراجعه به پزشک، ممکن است تمام اطلاعاتی را که پزشک بیان می کند، به خاطر نسپارید. همراه شما بعد از ملاقات با پزشک می تواند به یادآوری اطلاعات پزشک به شما کمک کند.
بهتر است تمام سوالات و ابهامات ذهنی خود را روی برگه ای یادداشت کرده تا روز ملاقات آن ها را فراموش نکنید.
توصیه های تغذیه در خصوص دیابت بی مزه
افرادی که به دیابت بی مزه مبتلا هستند، باید به تغذیه خود توجه ویژه ای داشته باشند و از رژیم غذایی با سدیم پایین پیروی کنند. زمانی که سدیم کمتری وارد بدن شود، داروهای دیابت بی مزه نظیر هیدروکلروتیازید و دیسموپرسین اثرگذاری بهتری خواهند داشت.
به طور معمول افراد سالم باید روزانه 500 میلی گرم سدیم در روز دریافت کنند. اما افراد مبتلا به دیابت بی مزه باید سدیم کمتری در روز مصرف کنند.
به افرادی که به دنبال پاسخی برای درمان دیابت بی مزه چیست هستند، باید بگوییم که توجه به تغذیه یکی از نکات ضروری در مورد کنترل و مدیریت این بیماری می باشد.
میزان مصرف سدیم در روز برای هر فرد مبتلا به دیابت بی مزه بنا به سن او متفاوت می باشد
میزان مصرف سدیم در روز برای هر فرد مبتلا به دیابت بی مزه بنا به سن او متفاوت می باشد. از این رو برای هر فرد رژیم غذایی متناسب با او در نظر گرفته می شود که بیمار باید از این برنامه پیروی کند.
اما به صورت کلی، بیمار باید غذاهای تازه را بدون نمک مصرف کند و در پخت غذاها نیز مقدار کمی نمک به ظرف اضافه کند.
این بیماران باید به سدیم مواد غذایی آماده نیز توجه زیادی داشته باشند و مصرف مواد غذایی آماده پر نمک را کنار بگذارند. برای دریافت بهترین برنامه غذایی مخصوص دیابت بی مزه، می توانید به دکتر سلیمی مراجعه کنید.
اثرات عدم توجه به مصرف سدیم در بیماران مبتلا به دیابت بی مزه متفاوت می باشد. به طور مثال در این شرایط نوزادان، دچار اختلال در رشد، دهیدراتاسیون و عقب ماندگی ذهنی می شوند.
کودکان و نوجوانانی نیز که مبتلا به دیابت بی مزه هستند و محدودیتی برای مصرف سدیم ندارند
برای اطلاعات بیشتر در این مورد، دیابت جوانی را مطالعه کنید.
کودکان و نوجوانانی نیز که مبتلا به دیابت بی مزه هستند و محدودیتی برای مصرف سدیم ندارند، دچار اختلال در رشد و افزایش وزن زیاد می شوند.
بزرگسالان نیز در چنین شرایطی بزرگ شدن غیر طبیعی مثانه، بزرگ شدن حالب و هیدرونفروز را تجربه می کنند که هر یک از این موارد، عوارض و مشکلات خاص خود را به همراه دارند.
به همین دلیل است که دکتر سلیمی به افرادی که مبتلا به دیابت بی مزه هستند، توصیه می کند از یک برنامه غذایی مخصوص پیروی نمایند.
در واقع هدف از دنبال کردن چنین رژیم های مخصوصی، جلوگیری از عوارض و اثرات منفی دیابت بی مزه می باشد. مصرف مایعات نیز در این بیماران بسیار مهم است.
دکتر سلیمی بر اساس وضعیت بدن و میزان بیماری، مقدار آب مصرفی روزانه هر بیمار را به صورت دقیق مشخص می کند تا از بروز پر آبی یا کم آبی بدن جلوگیری گردد. توصیه ما به شما مطالعه صفحه درمان پیش دیابت است.
سخن پایانی
دیابت بی مزه یکی از بیماری هایی است که نیاز به کنترل و مدیریت فراوان دارد. بسیاری از افراد سوال می کنند که درمان دیابت بی مزه چیست و به دنبال یک راه حل قطعی درمان دیابت بی مزه هستند. ممکن است این بیماری تا آخر عمر همراه شما باشد.
از این رو بهتر است اطلاعات خود را در خصوص تشخیص و درمان و کنترل این بیماری بیشتر کنید. دکتر سلیمی بهترین متخصص درمان دیابت بی مزه، کمک شایانی به شما در مسیر درمان و کنترل این بیماری خواهد کرد.
در پایان توصیه می کنیم، مقالات مهم دیابت اینسیپیدوس و درمان دارویی کتواسیدوز دیابتی را مطالعه کنید.
منبع:
یک پاسخ
متن عالی.. معلومه خیلی آدم با سواد و دانشی هستید.. خوشحالم از داشتن همکارهایی مثل شما..